29 februari, dag 81, terugval

Hoe onverbeterlijk ben ik...
Een paar dagen ziek geweest en vanmorgen kijk ik met frisse ogen weer eens in het rond...
En opeens zie ik weer allemaal slechte gewoontes die heel stiekem weer tevoorschijn gekomen zijn toen ik even niet oplette...
Hehhh... hoe kan me dat nou al die dagen niet opgevallen zijn, hoe kan ik daar nou overheen gekeken hebben...
ZUCHT...
Schop onder de k..t en hup, een rondje door de kamer...
Voor de volgende beelden schaam ik me. (dat je het maar even weet;-)

Ik begin voorzichtig en pleasend... deze vensterbank; niks meer aan doen

Breimandje; ook helemaal top!

Au, dit is dus mijn (ooit) keurig opgeruimde schoorsteenmantel, die ik voor altijd netjes zou bijhouden...

gansje van ganzenbord deed ik in de keukenla en nu ik dit blogje maak, bedenk ik pas dat ik 'm ook gewoon meteen in de speldoos had kunnen doen, ik weet immers waar die ligt;-(
De kaarsenglaasjes zet ik in de kelder op de kerstplank.

De deurstop mag in de la van de commodekast in de gang bij de babyspullen.

De nieuwe inkt voor de printer... in de printer misschien???
Het nieuwe ANWBpasje gaat in de portemonnee.

Deze onhandige schemerlamp was een staaltje "goedkoop is duurkoop" en mag in de doos voor de kringloop.

Kijk, zo hoort het er uit te zien!

Volgende punt:

Sjucht...

Dit lieve vogelhuislichtje kreeg ik op mijn verjaardag van 1 van mijn gastkindjes. Maar ik heb er nu een beter plekje voor bedacht dan op de kast.

Veel leuker, toch?

Zo weer veel beter, he?

Nu even diep ademhalen en snel weer weg kijken, dit is het resultaat van 3 dagen ziek zijn, niks doen en niet aan tafel eten...

Erg he? Hebben jullie dat nou ook wel eens of ben ik echt de allerergste...
(Je hoeft niet eerlijk te antwoorden, hoor;-)

Dit hoekje is het lastigst, allemaal papiertjes en dingetjes die ik "straks" wel even wegleg of uitzoek of iets anders mee doe...

Maar heeeeee, ik kan het wel, he?
Goed gekeurd door mr. kater himself!

hahaha, even een glassexdoekje over de spiegel...;-)

Tafeltje bij de bank voor...

...en tafeltje bij de bank na...

En nu mag iedereen weer zonder afspraak bij me op de thee komen.
Loop maar achterom!

28 februari, dag 80, 2 awards en 3 dozen uit de opslag

Wow, van Esther en Nelleke kreeg ik een award gisteren! Zomaar 2 op 1 dag! Dankjewel!
Helaas ben ik nog ziek vandaag en heb ik geen puf om uit te zoeken hoe het allemaal werkt en wat ik ermee mag doen, dus ik hoop dat jullie nog even geduld hebben.
Hopelijk morgen meer hierover.
Ik heb sinds zondagavond buikgriep en hou eigenlijk niks binnen, het voordeel is dat ik afval, maar ja, de ervaring leert dat die kilo's er meestal snel weer aankomen.
Ik drink cola en eet soepstengels. En verder slaap ik veel en doe de noodzakelijkste dingen.
Zoals dozen uitpakken...;-) Ja, fanatiek he? Maar het valt nogal mee hoor, bovendien had ik hulp.
En deze keer niet van de poezen of de gastkindjes, maar van een sterke kerel, nl zoonlief van bijna 23.

Dit kan een moeilijke of een makkelijke dag worden, afhankelijk wat ik met de dozen ga doen.
Het zijn nl voor het grootste deel fotoalbums van toen de kinderen klein waren.
Die mogen natuurlijk geen van allen weg.
Als ik verstandig ben, doe ik ze niet open, want voordat je het weet zit je dan urenlang in het verleden.
Dus...

Doos 1

Al die enorme zware boeken worden door oudste zoon naar boven gebracht in de inloopkast. Daar mogen ze wachten op de boekenkast die ik binnenkort ga ophalen.
Zo, dit was nog geen 5 minuten.

Doos 2

Een ontilbare doos voor mij. In kleine stapeltjes leg ik ze op de trap, waarna Arjan ze naar boven brengt.

Kijk nou! En niet 1 album heb ik ingekeken. Goed, he? Ik heb er eerlijk gezegt ook helemaal geen zin in.

Heeft iemand ooit zoveel foto's van lege dozen op een blog gezien?;-)

Doos 3, de laatste van deze zending alweer...

AU... het klapstuk van deze dag zit onderin deze doos verstopt...
Het album met onze trouwfoto's.
27 mei 1988.
Wat zouden jullie daarmee doen?
Dit kan toch niet weg?
De kinderen hebben er toch recht op om later nog te kunnen zien hoe gelukkig en blij we ooit samen zijn begonnen?

Snel naar boven brengen, zover mogelijk achter in de kast.
Niet in kijken. (heb ik ook geen behoefte aan)

Pippi inspecteert of er verder geen verrassingen in de doos zijn achtergebleven... Nee, gelukkig niet.
Alleen maar boeken, die bovenop lagen.

Dit zijn de boeken die ik nog wel een keer wil herlezen.

En deze mogen weg!

En weer een lege doos.
Pfff, blij dat deze klus klaar is.

Snel weer onder 1 van mijn gehaakte dekentjes op de bank.
Ik reageer ook even niet bij jullie, maar komt goed hoor.

27 februari, dag 79, 4 dozen uit de opslag

Ik begin gewoon met de bovenste doos van de stapel.
Rustig aan, want ik voel me megaslap door de buikgriep.
Maar ik wil toch wel wat doen, en dicht in de buurt blijven van de wc en de badkamer;-)

De schoenen mogen weg, de tweede) blokfluit die ik vind, mag blijven.

Deze boeken mogen blijven, ik leg ze op de trap, zodat de eerste die naar boven gaat, ze mee mag nemen.
Dat moet ik niet vergeten te zeggen, want normaal gesproken stappen ze er wel overhaan, die schatjes van mij...

Deze mogen weg.
Snel de doos aan de kant zetten voordat ik me weer bedenk.
Ik moet echt streng zijn voor mezelf!!!

Doos 2

3 boeken blijven...

De rest gaat weg!

Doos 3

2 boeken mogen blijven en de rest gaat weg...

Doos 4
Een doos vol met tuintijdschriften, oa Noorderland.
Ik mag nu van mezelf ook geen tijdschriften meer kopen, tenzij ik van te voren al iemand weet om ze aan door te geven.
Dit is toch doodzonde dat ik daar ooit zoveel geld aan heb uitgegeven.

Deze wil oudste zoon nog wel houden, denk ik. Straks maar even vragen.

Deze heb ik volgens mij nog nooit gelezen, die mag een poosje naast mijn bed logeren...

Tsja, en dit moet allemaal maar weg! Naar de rommelmarkt...

Dit is het wel weer even voor vandaag, het zweet staat op mijn rug, ik voel me lang niet fit.
Deze dame gaat even lekker op de bank liggen...
Tot morgen!

O ja, iemand vroeg ernaar: er staan nu nog 21 dozen in de opslag en een oude televisie.
Ruim de helft is leeg.

26 februari, dag 78, tuin opruimen, deel 1 van ontelbaar...

Samen met een vriendin ben ik in Groningen naar de tuin en sfeer-beurs geweest.
En vanmiddag is het zulk heerlijk, zonnig weer, dat ik opeens de kriebels kreeg.
Ik had eerst al wel 3 x een rondje door de tuin gelopen en moedeloos bedacht dat het echt nooit wat gaat worden met die enorme tuin van mij.
Maar eenmaal binnen werd ik toch weer naar buiten gelokt.
Ik moet gewoon net als met de klusjes in huis, de tuin in kleine stukjes verdelen en steeds een behapbaar stukje doen.
Voordat alles weer uitloopt, moeten er nodig korte metten gemaakt worden met de frambozen- en bramenstruiken.
Dat is nog erger dan onkruid.
Dus alles bij de grond afknippen en het komt vanzelf weer terug.

Dit is de achtertuin, tuin 3. 9 meter breed en 20 meter diep.

In de zomer een heerlijke speeltuin voor de "Akelein" kindjes.
Maar eigenlijk mag ik er wel een tuinman bij in dienst nemen om het netjes bij te houden.
Ik heb inmiddels wel losgelaten dat het een nette tuin moet zijn en het stuk wat ik eerst als moestuin bedacht had, is inmiddels ook overwoekerd en maai ik tijdens het grasmaaien gewoon mee. Daar heb ik echt geen tijd voor in mijn uppie met een huis, een fulltime dagverblijf en een huishouden.
Zeker niet als ik nog tijd over wil houden voor mijn hobbies.

Dit is de hoek links achterin de tuin. Door wordt 1 zielig bessenstruikje volledig overwoekerd door de frambozen.
Hier ga ik mee beginnen. Rigoreus snoeien.

Kijk nou, Youp heeft ook het voorjaar in z'n bol en is hevig verliefd op z'n voetbal...;-)

Lotje en Emma houden scherp toezicht op mij. Gaat het goed, dames?

Het resultaat na 25 minuten...

Een container vol...

Pippi verstopt zich in het oerwoud...eeehhm, dit was dus de moestuin...

Erg he?

Resultaat van een afstandje... Wel goed zichtbaar, toch?

Iemand een idee hoe een kruising tussen een konijn en een voetbal eruit ziet?

Zo, tijdens het tikken van dit blogje heb ik een kopje thee gedronken en ben ik weer uitgerust. Zal ik nog een stukje doen?
Wie weet straks het vervolg van deze vrije zondag;-)




Een uurtje later...

Ik schat dat er van de 9 meter breedte nu 5 meter "schoon" is.
En mijn bovenbenen branden... (niks gewend)