Een dagje vrij voor mezelf! Pleegzoon is een dagje naar zijn papa en mama omdat papa jarig is. Ik ben gaan wandelen. 7,6 km. Het was prachtig weer! Ik heb sinds afgelopen zomer veel gewandeld. In het begin, met mijn enorme overgewicht, ben ik begonnen met kleine stukjes. Hier in de buurt rondjes dichtbij huis, zodat ik snel thuis zou zijn als ik moe was. Langzamerhand steeds verder en het ging ook steeds gemakkelijker. Mijn zoon nam echte wandelschoenen voor me mee, ik had het gevoel dat ze zo enorm groot en lomp waren, dat iedereen het zou opvallen. Maar vanaf het begin liepen ze heerlijk. En nu zijn het zo ongeveer mijn lievelingsschoenen.
Sinds juni ben ik 20 kilo afgevallen! Eigenlijk 25, maar dat was in november en er is weer 5 bijgekomen, helaas. En het is zo moeilijk om de draad weer op te pakken!
Daarom was ik superblij dat ik vandaag even flink kon wandelen. Het voelde heerlijk en dan ben ik ook meteen weer veel gemotiveerder.
Vanmiddag ben ik boven een beetje gaan opruimen. Een tas vol gehaakte vierkantjes, waar ik een deken van wilde maken, maar die al jaren in de kast ligt, en waarvan ik vast en zeker de komende jaren ze ook niet aan elkaar ga haken, heb ik op de haak-facebookgroep van ons dorp gezet. Morgen worden ze opgehaald. Een supermarkttas vol.
Verder een grote zak vol boeken klaargezet voor de kringloop.
Een vuilniszak vol kinderkleertjes, die ik gekregen heb, maar nooit ga gebruiken, omdat ik veel te veel kinderkleertjes heb.
Een vuilniszak vol ledikantbeddengoed, slaapzakjes en omslagdoeken.
De 2 vuilniszakken gaan naar een stichting voor tienermoeders. Oja, ook nog een plastic tas vol zwemluiers.
Een mooi beginnetje dus.
Hopelijk kan ik morgen weer wat foto's plaatsen.
Om 5 uur was mijn kleine mannetje weer terug en zijn we ook nog lopend (met wandelwagen) boodschappen gaan doen. Totaal 9,9 km gelopen vandaag.
Ik ben tevreden.
Morgen weer een nieuwe dag.
zaterdag 4 februari 2017
vrijdag 3 februari 2017
pleegzorg
Sinds een half jaar heb ik een pleegkindje. Je zult begrijpen dat ik van hem geen foto's mag plaatsen en niet teveel details kan vertellen.
Precies een jaar geleden heb ik me aangemeld voor een pleegzorgcursus. Ik wilde al heel lang meer dan alleen gastouder zijn. Toen ik nog getrouwd was, hebben we naast onze eigen 3 kinderen ook een pleegkind gehad.Een Afrikaanse jongen die van zijn 14e tot zijn 18e bij ons heeft gewoond. Dit was niet makkelijk. Hij had/heeft een hechtingsstoornis, waar we toen nog niet veel over wisten. (inmiddels heb ik alles wat ik kon vinden er over gelezen, en met terugwerkende kracht heel veel problemen van toen kunnen begrijpen)
Naast mijn werk als gastouder leek een puber me geen goed idee, nu al mijn eigen kinderen de deur uit zijn. Bovendien heb ik gewoon veel meer met hele kleine kindjes. En toen ik 50 werd vorig jaar, dacht ik: nu moet ik het echt gaan proberen, anders komt er nooit meer van.
Mijn idee was wel om alleen crisis- en kortdurende opvang te doen. Om verschillende redenen; mijn leeftijd; als ik nu een baby krijg, ben ik ongeveer 70 als het kind volwassen is. Dat lijkt me voor het kind niet leuk en dat zie ik zelf ook niet zitten. Met mijn werk als gastouder van kindjes van 0-4 is het logistiek erg lastig om straks weer naar school, zwemles, clubjes en vriendjes te moeten. Daar heb ik trouwens ook geen zin meer in.
Dus ik heb de cursus gedaan en me aangemeld voor crisispleegzorg voor kindjes van 0-4, zodat ze overdag mee kunnen draaien met de kindjes in mijn opvang.
Vorig jaar mei was ik er klaar voor. En dan begint het wachten. Niet heel spannend hoor. Ik stond er heel ontspannen in, een kindje was welkom en als het een paar maanden zou duren , was het ook goed.
In juli kreeg ik vakantie. De opvang ging 2 weken dicht en ik ging 2 weken op het huis van vakantievierende vrienden passen, dus voor mij ook vakantie.
Vrijdagavond vertrok ik en dinsdags kreeg ik een telefoontje: er was een baby van 8 maanden oud, of ik dat jochie voor 4 weken wilde opvangen...
Natuurlijk! Ik mocht er een dag over nadenken en de volgende morgen zei ik vol overtuiging JA!
Ik ging dezelfde middag naar huis om alles klaar te zetten. Dat was de woensdag. Gelukkig heb ik alles in huis door de opvang, dus bedje verschonen, wandelwagen was er, kleertjes in de goede maten klaarleggen, luiers en voeding kopen en wat potjes babyvoeding. En op donderdagmiddag werd het mannetje gebracht. Wat een schatje. Ik hoorde verder niks over de achtergrond en reden, dat kwam later pas. Het was een heel rustig jochie, die duidelijk weinig gewend was. Hij kon nog niks, alleen liggen en stil zijn. Pas na 3 dagen huilde hij voor het eerst. In die 4 weken leerde hij rollen, draaien en zitten. En eten!!! Want hij kreeg nog alleen maar flesvoeding... En de 4 weken werden 9 weken, toen kwam er nog 3 maanden bij, toen nog 3 maanden, van deze laatste 3 maanden is nu 1 maand om. Maar er zouden zomaar nog 3 maanden achteraan kunnen komen. Dus inmiddels is het geen crisisopvang meer. De bedoeling/hoop is dat hij weer terug naar papa en mama gaat, maar daar moet nog hard aan gewerkt worden. Papa en mama houden wel veel van hem en hij ziet ze iedere week. Hij is nu een weldoorvoede dreumes, die afgelopen weekend zijn eerste stapjes los heeft gezet! Altijd vrolijk en blij! Nu bijna 15 maanden.
Het is af en toe best druk, en ik mis mijn vrijheid in het gaan en staan wanneer ik dat wil soms best wel. Maar het is het dubbel en dwars waard!!!
Precies een jaar geleden heb ik me aangemeld voor een pleegzorgcursus. Ik wilde al heel lang meer dan alleen gastouder zijn. Toen ik nog getrouwd was, hebben we naast onze eigen 3 kinderen ook een pleegkind gehad.Een Afrikaanse jongen die van zijn 14e tot zijn 18e bij ons heeft gewoond. Dit was niet makkelijk. Hij had/heeft een hechtingsstoornis, waar we toen nog niet veel over wisten. (inmiddels heb ik alles wat ik kon vinden er over gelezen, en met terugwerkende kracht heel veel problemen van toen kunnen begrijpen)
Naast mijn werk als gastouder leek een puber me geen goed idee, nu al mijn eigen kinderen de deur uit zijn. Bovendien heb ik gewoon veel meer met hele kleine kindjes. En toen ik 50 werd vorig jaar, dacht ik: nu moet ik het echt gaan proberen, anders komt er nooit meer van.
Mijn idee was wel om alleen crisis- en kortdurende opvang te doen. Om verschillende redenen; mijn leeftijd; als ik nu een baby krijg, ben ik ongeveer 70 als het kind volwassen is. Dat lijkt me voor het kind niet leuk en dat zie ik zelf ook niet zitten. Met mijn werk als gastouder van kindjes van 0-4 is het logistiek erg lastig om straks weer naar school, zwemles, clubjes en vriendjes te moeten. Daar heb ik trouwens ook geen zin meer in.
Dus ik heb de cursus gedaan en me aangemeld voor crisispleegzorg voor kindjes van 0-4, zodat ze overdag mee kunnen draaien met de kindjes in mijn opvang.
Vorig jaar mei was ik er klaar voor. En dan begint het wachten. Niet heel spannend hoor. Ik stond er heel ontspannen in, een kindje was welkom en als het een paar maanden zou duren , was het ook goed.
In juli kreeg ik vakantie. De opvang ging 2 weken dicht en ik ging 2 weken op het huis van vakantievierende vrienden passen, dus voor mij ook vakantie.
Vrijdagavond vertrok ik en dinsdags kreeg ik een telefoontje: er was een baby van 8 maanden oud, of ik dat jochie voor 4 weken wilde opvangen...
Natuurlijk! Ik mocht er een dag over nadenken en de volgende morgen zei ik vol overtuiging JA!
Ik ging dezelfde middag naar huis om alles klaar te zetten. Dat was de woensdag. Gelukkig heb ik alles in huis door de opvang, dus bedje verschonen, wandelwagen was er, kleertjes in de goede maten klaarleggen, luiers en voeding kopen en wat potjes babyvoeding. En op donderdagmiddag werd het mannetje gebracht. Wat een schatje. Ik hoorde verder niks over de achtergrond en reden, dat kwam later pas. Het was een heel rustig jochie, die duidelijk weinig gewend was. Hij kon nog niks, alleen liggen en stil zijn. Pas na 3 dagen huilde hij voor het eerst. In die 4 weken leerde hij rollen, draaien en zitten. En eten!!! Want hij kreeg nog alleen maar flesvoeding... En de 4 weken werden 9 weken, toen kwam er nog 3 maanden bij, toen nog 3 maanden, van deze laatste 3 maanden is nu 1 maand om. Maar er zouden zomaar nog 3 maanden achteraan kunnen komen. Dus inmiddels is het geen crisisopvang meer. De bedoeling/hoop is dat hij weer terug naar papa en mama gaat, maar daar moet nog hard aan gewerkt worden. Papa en mama houden wel veel van hem en hij ziet ze iedere week. Hij is nu een weldoorvoede dreumes, die afgelopen weekend zijn eerste stapjes los heeft gezet! Altijd vrolijk en blij! Nu bijna 15 maanden.
Het is af en toe best druk, en ik mis mijn vrijheid in het gaan en staan wanneer ik dat wil soms best wel. Maar het is het dubbel en dwars waard!!!
donderdag 2 februari 2017
nieuwbouw
Ik weet al jaren dat de rij huizen, waarvan ik er 1 bewoon, afgebroken gaat worden. De huur wordt al een aantal jaren niet verhoogd, omdat de staat van de huizen zo slecht is en er niet meer in onderhoud, laat staan verbetering geinvesteerd wordt.
Het is er dan ook koud, vochtig, verouderd en zelf ga je ook niet meer een nieuw verfje of behangetje investeren.
Helaas loopt de nieuwbouwplanning inmiddels jaren achter op schema, zodat het er allemaal niet beter op wordt.
Maar vorig jaar is er dan toch een start gemaakt met een groot project.
Voor de duidelijkheid, het zijn dus sociale huurwoningen.
Er zijn 3 fases ingepland. Fase 1 is klaar: er waren kleine bejaardenwoninkjes, die zijn afgebroken en daarvoor in de plaats is er een mooi complex gebouwd met seniorenappartementen. Een klein stukje verderop hier in de straat. Ik zal er binnenkort wel eens een foto van laten zien.
Toen die appartementjes klaar waren, zijn er al veel oudere mensen uit "mijn" buurtje daar naartoe verhuist. Dat betekende lege huizen, waar geen nieuwe huurders meer in toegelaten werden. Aan mijn kant van de straat staan 8 huizen; 2 rijen van 4, waarvan alleen de hoekhuizen nog bewoont zijn. En aan de overkant stonden ook 2 rijen van 4, die zijn eind vorig jaar afgebroken, nadat ze al wel een half jaar leeg stonden, met als gevolg, diefstal, vandalisme en dichtgetimmerde ramen en deuren. Het leek net een getto. We waren blij dat die huizen eindelijk werden afgebroken. Er stonden wel grote hekken om het terrein, maar het was beter qua uitzicht, dan dichtgetimmerde huizen. Vervolgens gebeurde er niks.
Tot gisteren. Opeens werd er begonnen met graven. En vanmiddag kreeg ik iemand van de woningbouwvereniging op bezoek voor een gesprekje.
Tot mijn grote verrassing met definitieve tekeningen van de nieuwe huizen. zelfs al met huisnummers. En het mooie is, dat ik straks kom te wonen op exact de plek, waarvan ik hoopte dat ik terecht zou komen! Een hoekwoning hier recht tegenover! Hoe leuk is dat! Ik kan dus vanuit mijn woonkamer iedere dag de vorderingen volgen van de bouw van mijn nieuwe huis.
En waar ik gisteren nog dacht zeeen van tijd te hebben, vertelde de woningbouwmeneer dat de nieuwe woningen voor de bouwvak opgeleverd worden. Vóór de bouwvak!!!
Dus in de zomervakantie ga ik al verhuizen!!!
Het is er dan ook koud, vochtig, verouderd en zelf ga je ook niet meer een nieuw verfje of behangetje investeren.
Helaas loopt de nieuwbouwplanning inmiddels jaren achter op schema, zodat het er allemaal niet beter op wordt.
Maar vorig jaar is er dan toch een start gemaakt met een groot project.
Voor de duidelijkheid, het zijn dus sociale huurwoningen.
Er zijn 3 fases ingepland. Fase 1 is klaar: er waren kleine bejaardenwoninkjes, die zijn afgebroken en daarvoor in de plaats is er een mooi complex gebouwd met seniorenappartementen. Een klein stukje verderop hier in de straat. Ik zal er binnenkort wel eens een foto van laten zien.
Toen die appartementjes klaar waren, zijn er al veel oudere mensen uit "mijn" buurtje daar naartoe verhuist. Dat betekende lege huizen, waar geen nieuwe huurders meer in toegelaten werden. Aan mijn kant van de straat staan 8 huizen; 2 rijen van 4, waarvan alleen de hoekhuizen nog bewoont zijn. En aan de overkant stonden ook 2 rijen van 4, die zijn eind vorig jaar afgebroken, nadat ze al wel een half jaar leeg stonden, met als gevolg, diefstal, vandalisme en dichtgetimmerde ramen en deuren. Het leek net een getto. We waren blij dat die huizen eindelijk werden afgebroken. Er stonden wel grote hekken om het terrein, maar het was beter qua uitzicht, dan dichtgetimmerde huizen. Vervolgens gebeurde er niks.
Tot gisteren. Opeens werd er begonnen met graven. En vanmiddag kreeg ik iemand van de woningbouwvereniging op bezoek voor een gesprekje.
Tot mijn grote verrassing met definitieve tekeningen van de nieuwe huizen. zelfs al met huisnummers. En het mooie is, dat ik straks kom te wonen op exact de plek, waarvan ik hoopte dat ik terecht zou komen! Een hoekwoning hier recht tegenover! Hoe leuk is dat! Ik kan dus vanuit mijn woonkamer iedere dag de vorderingen volgen van de bouw van mijn nieuwe huis.
En waar ik gisteren nog dacht zeeen van tijd te hebben, vertelde de woningbouwmeneer dat de nieuwe woningen voor de bouwvak opgeleverd worden. Vóór de bouwvak!!!
Dus in de zomervakantie ga ik al verhuizen!!!
woensdag 1 februari 2017
nieuwe start
Hallo lieve mensen,
Zijn er nog vroegere lezers die weer nieuwe berichtjes willen lezen?
Ik ben nl van plan om dit blog weer nieuw leven in te blazen.
Waarom?
Ten eerste omdat het weer hard nodig is.
Langzamerhand slopen er weer steeds meer spullen mijn huis binnen.
Ten tweede omdat ik me weer meer bewust wil worden van mijn uitgavenpatroon en alleen wil kopen als ik iets echt nodig heb.
Ten derde omdat er deze week eindelijk begonnen is met mijn nieuwe toekomstige huurhuis hier aan de overkant van de straat! Dat betekend dat ik nu toch echt binnen een jaar ga verhuizen!!!
Ten vierde omdat mijn leventje behoorlijk is veranderd omdat ik sinds een halfjaar een man in huis heb.... Nee, schrik niet, geen verkering, maar ik ben sinds een half jaar een hele trotse pleegmama! En er woont een heel lief klein mannetje bij me die 8 maanden was toen hij hier kwam en nu bijna 15 maanden is. Een hele verandering in mijn leven, wat heel veel liefde en plezier met zich meebrengt, maar ook veel verantwoordelijkheid en aanpassing en vreemde ogen die meekijken. Het is zo'n voorrecht om weer voor een klein kindje te mogen zorgen, al voel ik af en toe wel dat ik een alleenstaande en oudere moeder ben.
Ik wil over mijn leventje heel graag van alles vertellen en laten zien. En ook voor mezelf opschrijven/typen om te kunnen onthouden en teruglezen wat er allemaal gebeurt. En om op een rijtje te krijgen wat er allemaal gedaan moet worden en geregeld moet worden, voordat ik verhuist ben en alles weer op z'n plaats is. Ik heb er heel veel zin in! Het zal dus niet meer alleen over kastjes en planken opruimen gaan, maar over alles wat er het komende jaar gebeurt. En tegelijk ook over de dingen die me ontspannen, zoals handwerken en wandelen. En (hopelijk) over afvallen, want ja, beste mensen, afgelopen november was ik gedurende 1 dag 25 kilo afgevallen!!! Ja echt! 25 kilo! Als dat geen grote opruiming is! Helaas is er sinds november weer 5 kilo bijgekomen, maar ik ga er weer mee aan de slag! Het grootste resultaat heb ik bereikt door veel te wandelen. En de bedoeling is om met een vriendin binnenkort te beginnen aan het Pieterpad.
Dus heel wat onderwerpen om over te bloggen!
Tot snel,
liefs, Aafke
Zijn er nog vroegere lezers die weer nieuwe berichtjes willen lezen?
Ik ben nl van plan om dit blog weer nieuw leven in te blazen.
Waarom?
Ten eerste omdat het weer hard nodig is.
Langzamerhand slopen er weer steeds meer spullen mijn huis binnen.
Ten tweede omdat ik me weer meer bewust wil worden van mijn uitgavenpatroon en alleen wil kopen als ik iets echt nodig heb.
Ten derde omdat er deze week eindelijk begonnen is met mijn nieuwe toekomstige huurhuis hier aan de overkant van de straat! Dat betekend dat ik nu toch echt binnen een jaar ga verhuizen!!!
Ten vierde omdat mijn leventje behoorlijk is veranderd omdat ik sinds een halfjaar een man in huis heb.... Nee, schrik niet, geen verkering, maar ik ben sinds een half jaar een hele trotse pleegmama! En er woont een heel lief klein mannetje bij me die 8 maanden was toen hij hier kwam en nu bijna 15 maanden is. Een hele verandering in mijn leven, wat heel veel liefde en plezier met zich meebrengt, maar ook veel verantwoordelijkheid en aanpassing en vreemde ogen die meekijken. Het is zo'n voorrecht om weer voor een klein kindje te mogen zorgen, al voel ik af en toe wel dat ik een alleenstaande en oudere moeder ben.
Ik wil over mijn leventje heel graag van alles vertellen en laten zien. En ook voor mezelf opschrijven/typen om te kunnen onthouden en teruglezen wat er allemaal gebeurt. En om op een rijtje te krijgen wat er allemaal gedaan moet worden en geregeld moet worden, voordat ik verhuist ben en alles weer op z'n plaats is. Ik heb er heel veel zin in! Het zal dus niet meer alleen over kastjes en planken opruimen gaan, maar over alles wat er het komende jaar gebeurt. En tegelijk ook over de dingen die me ontspannen, zoals handwerken en wandelen. En (hopelijk) over afvallen, want ja, beste mensen, afgelopen november was ik gedurende 1 dag 25 kilo afgevallen!!! Ja echt! 25 kilo! Als dat geen grote opruiming is! Helaas is er sinds november weer 5 kilo bijgekomen, maar ik ga er weer mee aan de slag! Het grootste resultaat heb ik bereikt door veel te wandelen. En de bedoeling is om met een vriendin binnenkort te beginnen aan het Pieterpad.
Dus heel wat onderwerpen om over te bloggen!
Tot snel,
liefs, Aafke
woensdag 17 juni 2015
`89/2015
De afgelopen paar dagen kreeg ik een paar hele lieve, bezorgde berichtjes, dat ik hier gemist werd.
Dat is heel lief! En had ik niet verwacht.
Maar het klopt dat ik momenteel wat laks ben.
Weinig extra opruimdingen gedaan, weinig blogs gelezen en niet geschreven.
Wat ik wél deed?
Werken, heel veel werken. Ik ben gastouder en ik heb in de maand juni tot nu toe, al meer uren gewerkt dan in de hele maand mei!
Meer dan 50 uur per week en waar er "normaal" 2 of 3 kindjes tegelijk waren, kwamen er nu vaak 5 of zelfs 6 tegelijk.
En daardoor had ik ook de avonden geen puf meer.
MAARRRRR: ik ben er in deze drukke weken wel achtergekomen wat een resultaat ik al geboekt heb! Iedere avond na het eten heb ik in een mum van tijd mijn aanrecht weer leeg en de kamer opgeruimd! En het opruimen gaat ook een stuk sneller! En 's morgens ben ik dus ook veel eerder weer klaar om kindjes en hun ouders te ontvangen! Ik kan wel een kwartier langer slapen!
Het begint mensen nu ook op te vallen als ze hier binnen komen. Dan vragen ze of ik misschien iets nieuws heb, of de kamer heb veranderd?
Nee, er staan veel minder spullen en er is veel meer opgeruimd.
Het voelt ook zoveel relaxter als er onverwachts iemand binnen komt.
Ik heb wel het laatste nog niet-opgeruimde keukenkastje aangepakt. Dat is het kastje links in de hoek, waar ik amper bij kon omdat de vuilnisbak en zoveel andere spullen er voor stonden. Dan deed ik het kastje op een kier en graaide er zonder kijken met 1 hand in of ik propte er weer wat bij.
In het kastje staan ovenschalen en heel veel bakjes.
Nu hoef ik alleen maar de vuilnisbak opzij te schuiven en het deurtje kan gewoon open!
Zo zagen de 2 planken eruit.
Alles ging eruit en op het aanrecht:
Wat komt er dan veel uit zo'n kastje, hé?
Van deze 2 gaat er 1 naar de kringloop. Het mooie dametje blijft.
Deze thermoskan blijft ook, maar die gaat vanaf nu gebruikt worden voor thee!
Alle bakjes worden herenigd met hun deksel.
Dit gaat allemaal weg, naar de kringloop of indien kapot bij het vuilnis. Alle bakjes zonder deksel en alle deksels zonder bakje gaan ook weg.
En zo keurig ziet het kastje er dan weer uit. Alles voor het grijpen.
En kijk, meteen daarna is het aanrecht ook weer leeg en schoon:
Mijn doel voor de komende paar weken is het bijhouden van wat er al gedaan is, de benedenverdieping netjes houden en dan hoop ik in de zomervakantie boven verder te gaan en af te maken.
De komende weken dus nog even weinig activiteiten hier.
Natuurlijk meld ik me als het wél lukt om opruimklusjes te doen.
Tot later!
Dat is heel lief! En had ik niet verwacht.
Maar het klopt dat ik momenteel wat laks ben.
Weinig extra opruimdingen gedaan, weinig blogs gelezen en niet geschreven.
Wat ik wél deed?
Werken, heel veel werken. Ik ben gastouder en ik heb in de maand juni tot nu toe, al meer uren gewerkt dan in de hele maand mei!
Meer dan 50 uur per week en waar er "normaal" 2 of 3 kindjes tegelijk waren, kwamen er nu vaak 5 of zelfs 6 tegelijk.
En daardoor had ik ook de avonden geen puf meer.
MAARRRRR: ik ben er in deze drukke weken wel achtergekomen wat een resultaat ik al geboekt heb! Iedere avond na het eten heb ik in een mum van tijd mijn aanrecht weer leeg en de kamer opgeruimd! En het opruimen gaat ook een stuk sneller! En 's morgens ben ik dus ook veel eerder weer klaar om kindjes en hun ouders te ontvangen! Ik kan wel een kwartier langer slapen!
Het begint mensen nu ook op te vallen als ze hier binnen komen. Dan vragen ze of ik misschien iets nieuws heb, of de kamer heb veranderd?
Nee, er staan veel minder spullen en er is veel meer opgeruimd.
Het voelt ook zoveel relaxter als er onverwachts iemand binnen komt.
Ik heb wel het laatste nog niet-opgeruimde keukenkastje aangepakt. Dat is het kastje links in de hoek, waar ik amper bij kon omdat de vuilnisbak en zoveel andere spullen er voor stonden. Dan deed ik het kastje op een kier en graaide er zonder kijken met 1 hand in of ik propte er weer wat bij.
In het kastje staan ovenschalen en heel veel bakjes.
Nu hoef ik alleen maar de vuilnisbak opzij te schuiven en het deurtje kan gewoon open!
Alles ging eruit en op het aanrecht:
En kijk, meteen daarna is het aanrecht ook weer leeg en schoon:
Mijn doel voor de komende paar weken is het bijhouden van wat er al gedaan is, de benedenverdieping netjes houden en dan hoop ik in de zomervakantie boven verder te gaan en af te maken.
De komende weken dus nog even weinig activiteiten hier.
Natuurlijk meld ik me als het wél lukt om opruimklusjes te doen.
Tot later!
dinsdag 9 juni 2015
88/2015
Eindelijk de tweede keukenla aangepakt. De rommella, de la van de kleine spulletjes. Een la zoals iedereen die volgens mij wel heeft. Een la die bijna niet meer dicht kan.Een la, waar je flink moet proppen om het erin te laten passen. Zo'n la dus...
Alles eruit op mijn weer/nog steeds schone, lege aanrecht:
Een hele rij foto's! Dingen die bij elkaar horen, bij elkaar. Alle schroevendraaiers en gereedschapjes naar de schuur, enorm veel sleutels, zal ik die wegdoen of niet? Ik heb 1 fiets, de fietsen van de kinderen zijn alledrie al minstens 1 x gestolen, dus die fietssleutels lijken me allemaal overbodig geworden. 2 huissleutels teruggevonden, van de rest weet ik niet meer waar die van zijn.
alle batterijen bij elkaar, en gaan ook in de schuur. (binnenkort weer in de schuur bezig)
Ik heb genoeg pleisters voor de komende 3 jaar.
Een fototoestel met daarin een rolletje en nog een vol rolletje. Geen idee wat daarop staat en of dat nog goed is en of je die nog ergens kunt laten ontwikkelen. Die kan ik nog niet wegdoen.
Er gaan 15 items naar de kringloop.
alle batterijen bij elkaar, en gaan ook in de schuur. (binnenkort weer in de schuur bezig)
Ik heb genoeg pleisters voor de komende 3 jaar.
Een fototoestel met daarin een rolletje en nog een vol rolletje. Geen idee wat daarop staat en of dat nog goed is en of je die nog ergens kunt laten ontwikkelen. Die kan ik nog niet wegdoen.
Er gaan 15 items naar de kringloop.
87/2015 keukenhoekjes
Verborgen en minder verborgen hoekjes worden op de een of andere manier bij mij altijd binnen de kortste keren vol gepakt. Heel raar en (vaak) heel erg. Vooral de hoek waar de oud papierdoos staat. Daar komen dan ook tassen bij, ik verzamel er kringloopspullen en als ik dan iets anders snel kwijt moet, dan gooi ik het er ook maar bij, "want het is daar toch al een troep"...
Maar toen vriendin I vorige week mijn aanrecht helemaal leeg maakte en schoonmaakte, "zag" ik opeens hoe erg de hoeken er uitzagen. Vreselijk! En na het weekend was ik er klaar voor!
Schrik niet van de voor-foto's, maar geniet vooral van de na-foto's! (schaam-schaam-schaam)
Hier mag alleen het pedaalemmertje, de grote tonnen met kattenvoer en kippenvoer en het etensbakje van de katten.
Het hoekje waar de vuilnisbak staat, en dus de tassen met lege flessen in de schuur en de rest weg!
Ahum... de oud papier hoek...
3 tassen met kringloopspullen en stortspullen in de auto gezet. 3 tassen met knutselspullen laten ophalen door iemand van de creaclub. Andere losse spullen uitgezocht en weggedaan, oud papier in pakketjes in de schuur, schoonmaken en klaar. Wát een verschil!
En weet je wat zo leuk is?
Mijn vriendin stuurde mij ook de voorfoto's van haar huishouden gistermorgen. 1000 keer beter georganiseerd dan het mijne hoor! Maar toch... Haar aanrecht, haar wasrek en het strijkgoed.
En later kreeg ik deze foto's:
Goed he? Zo stimuleren we elkaar! En dat helpt echt! Zij schreef onder haar foto:
"Goh, dit werkt wel, foto's sturen. Ik krijg daar op de een of andere manier energie van..."
En zo werkt het bij mij ook.
Later die dag was ik met mijn gastkindjes aan de wandel en kwam een andere vriendin tegen. Die weet ook van mijn opruimproject en zij beloofde ook foto's te sturen van haar aanrecht;-) (ik heb ze alleen nog niet gezien, C!!!) haha, op deze manier is opruimen leuk!
Maar toen vriendin I vorige week mijn aanrecht helemaal leeg maakte en schoonmaakte, "zag" ik opeens hoe erg de hoeken er uitzagen. Vreselijk! En na het weekend was ik er klaar voor!
Schrik niet van de voor-foto's, maar geniet vooral van de na-foto's! (schaam-schaam-schaam)
Het hoekje waar de vuilnisbak staat, en dus de tassen met lege flessen in de schuur en de rest weg!
Ahum... de oud papier hoek...
3 tassen met kringloopspullen en stortspullen in de auto gezet. 3 tassen met knutselspullen laten ophalen door iemand van de creaclub. Andere losse spullen uitgezocht en weggedaan, oud papier in pakketjes in de schuur, schoonmaken en klaar. Wát een verschil!
En weet je wat zo leuk is?
Mijn vriendin stuurde mij ook de voorfoto's van haar huishouden gistermorgen. 1000 keer beter georganiseerd dan het mijne hoor! Maar toch... Haar aanrecht, haar wasrek en het strijkgoed.
En later kreeg ik deze foto's:
Goed he? Zo stimuleren we elkaar! En dat helpt echt! Zij schreef onder haar foto:
"Goh, dit werkt wel, foto's sturen. Ik krijg daar op de een of andere manier energie van..."
En zo werkt het bij mij ook.
Later die dag was ik met mijn gastkindjes aan de wandel en kwam een andere vriendin tegen. Die weet ook van mijn opruimproject en zij beloofde ook foto's te sturen van haar aanrecht;-) (ik heb ze alleen nog niet gezien, C!!!) haha, op deze manier is opruimen leuk!
Abonneren op:
Posts (Atom)