vrijdag 3 februari 2017

pleegzorg

Sinds een half jaar heb ik een pleegkindje. Je zult begrijpen dat ik van hem geen foto's mag plaatsen en niet teveel details kan vertellen.
Precies een jaar geleden heb ik me aangemeld voor een pleegzorgcursus. Ik wilde al heel lang meer dan alleen gastouder zijn. Toen ik nog getrouwd was, hebben we naast onze eigen 3 kinderen ook een pleegkind gehad.Een Afrikaanse jongen die van zijn 14e tot zijn 18e bij ons heeft gewoond. Dit was niet makkelijk. Hij had/heeft een hechtingsstoornis, waar we toen nog niet veel over wisten. (inmiddels heb ik alles wat ik kon vinden er over gelezen, en met terugwerkende kracht heel veel problemen van toen kunnen begrijpen)
Naast mijn werk als gastouder leek een puber me geen goed idee, nu al mijn eigen kinderen de deur uit zijn. Bovendien heb ik gewoon veel meer met hele kleine kindjes. En toen ik 50 werd vorig jaar, dacht ik: nu moet ik het echt gaan proberen, anders komt er nooit meer van.
Mijn idee was wel om alleen crisis- en kortdurende opvang te doen. Om verschillende redenen; mijn leeftijd; als ik nu een baby krijg, ben ik ongeveer 70 als het kind volwassen is. Dat lijkt me voor het kind niet leuk en dat zie ik zelf ook niet zitten. Met mijn werk als gastouder van kindjes van 0-4 is het logistiek erg lastig om straks weer naar school, zwemles, clubjes en vriendjes te moeten. Daar heb ik trouwens ook geen zin meer in.
Dus ik heb de cursus gedaan en me aangemeld voor crisispleegzorg voor kindjes van 0-4, zodat ze overdag mee kunnen draaien met de kindjes in mijn opvang.
Vorig jaar mei was ik er klaar voor. En dan begint het wachten. Niet heel spannend hoor. Ik stond er heel ontspannen in, een kindje was welkom en als het een paar maanden zou duren , was het ook goed.
In juli kreeg ik vakantie. De opvang ging 2 weken dicht en ik ging 2 weken op het huis van vakantievierende vrienden passen, dus voor mij ook vakantie.
Vrijdagavond vertrok ik en dinsdags kreeg ik een telefoontje: er was een baby van 8 maanden oud, of ik dat jochie voor 4 weken wilde opvangen...
Natuurlijk! Ik mocht er een dag over nadenken en de volgende morgen zei ik vol overtuiging JA!
Ik ging dezelfde middag naar huis om alles klaar te zetten. Dat was de woensdag. Gelukkig heb ik alles in huis door de opvang, dus bedje verschonen, wandelwagen was er, kleertjes in de goede maten klaarleggen, luiers en voeding kopen en wat potjes babyvoeding. En op donderdagmiddag werd het mannetje gebracht. Wat een schatje. Ik hoorde verder niks over de achtergrond en reden, dat kwam later pas. Het was een heel rustig jochie, die duidelijk weinig gewend was. Hij kon nog niks, alleen liggen en stil zijn. Pas na 3 dagen huilde hij voor het eerst. In die 4 weken leerde hij rollen, draaien en zitten. En eten!!! Want hij kreeg nog alleen maar flesvoeding... En de 4 weken werden 9 weken, toen kwam er nog 3 maanden bij, toen nog 3 maanden, van deze laatste 3 maanden is nu 1 maand om. Maar er zouden zomaar nog 3 maanden achteraan kunnen komen. Dus inmiddels is het geen crisisopvang meer. De bedoeling/hoop is dat hij weer terug naar papa en mama gaat, maar daar moet nog hard aan gewerkt worden. Papa en mama houden wel veel van hem en hij ziet ze iedere week. Hij is nu een weldoorvoede dreumes, die afgelopen weekend zijn eerste stapjes los heeft gezet! Altijd vrolijk en blij! Nu bijna 15 maanden.
Het is af en toe best druk, en ik mis mijn vrijheid in het gaan en staan wanneer ik dat wil soms best wel. Maar het is het dubbel en dwars waard!!!

5 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend knap en goed van je dat je dit doet. Ik kan alleen maar zeggen ga zo door!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het echt ongelooflijk knap van je Aafke. Wat goed van je. Wat jij kunt betekenen voor zo'n klein manneke. En ook voor zijn ouders, want zij weten dat hun jochie bij jou goed terecht is. Petje af voor jou.
    Fijne avond,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vroeg me zomaar eens af hoe het met jou zou zijn. Kon geen recente blogs van je vinden, maar het is in ieder geval leuk dat deze nog in de lucht zijn.
    En hoe is het met jouw crisis-kindje? Oh, wat fijn dat er voor dit jongetje al zo snel opvang kwam.

    BeantwoordenVerwijderen