donderdag 26 maart 2015

40/2015

Nog een plank uit de kamerkast.

Alles eruit en op de tafel:


Pfff... hier zit echt geen systeem of thema in, het is echt van alles wat.
Er worden veel foto's van gemaakt en over en weer geappt met mijn kinderen: Wat is dit... van wie is het... wat wil je ermee... Kan het weg of moet het blijven...
En zo zijn er een heleboel dingen die ik jarenlang bewaard heb, waarvan de kinderen nu zeggen dat ze wel weg mogen. Maar er gaat wel veel tijd in zitten op deze manier. Oudste zoon zei (terecht): "als je op deze manier doorgaat met over elke pen en elk dingetje te overleggen, ben je over 16 jaar wel klaar..."
Maar ja, wat zouden jullie bijv doen met dit:

Je ziet een cassettebandje met de geluidsopname van de doopdienst van 2e zoon, 25 jaar geleden. Geen mens heeft meer een cassetterecorder. Ik heb het ding in al die 25 jaar nooit teruggeluisterd, en toch kan ik het niet wegdoen. (van zoon mag die wel weg trouwens)

En deze:

3 Margrieten uit mijn eigen geboortejaar 1966... Kado gekregen op een verjaardag, ze komen van de kringloop.. Dit kan ik ook niet wegdoen. Toch???
Pfffff.... zo vind ik het echt niet leuk.


Deze woonbladen geef ik aan mijn vriendin die rustig aan moet doen na een operatie.


Dit is ook een lastig bakje, elk klein dingetje is hier ooit geparkeerd en moet nu 1 voor 1 op de juiste plek opgeborgen worden.
Wat overblijft is een doos vol spelletjes. Die gaat terug in de kast. Eerst in een kartonnen doos, hopelijk binnenkort in een mooie opbergbak.



P.S. een dag later heb ik de Margrieten naar boven gebracht en ligt het cassettebandje nog op tafel.
Gistermiddag heb ik 3 tassen vol met boeken naar de kringloop gebracht.

7 opmerkingen:

  1. Zo, je bent wel heeeeel goed bezig. Ooit in het verleden ook wel eens meegelezen.
    Nu opnieuw zomaar weer op je blog terecht gekomen.
    Neemt het foto's maken en bloggen ook niet heel veel tijd in beslag? Je hebt meerdere blogs.
    Ik herken veel in je berichten en heb ook moeite met spullen wegdoen.
    Toch is het nu aan de orde voor mij. Er moet een logeerkamer komen.
    Ik blijf je volgen.
    Groet,
    Tiny

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb wel meerdere blogs, maar momenteel plaats ik alleen maar op dit blog, omdat het best veel werk is idd. Maar het geeft ook veel voldoening en het werkt heel stimulerend! Net zoals het lezen van andere blogs mij ook altijd motiveert. Bedankt voor je reactie en jij ook heel veel succes met je logeerkamer!

      Verwijderen
  2. Soms zit het mee en soms zit het tegen..... Ik heb dat ook wel eens dat het tempo ineens stukken lager ligt omdat ik het moeilijk vind om een beslissing te nemen.
    Toch blijf ik vinden dat je ontzettend goed bezig bent!! Hup Aafke!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor de support! Dat doet ontzettend goed en stimuleert enorm!

      Verwijderen
  3. Oh Aafke, ik heb nog cassettebandjes hoor én een cassettedeck!!! En een fles wijn uit mijn geboortejaar, heb zelfs nog op het etiket getekend. Niet te drinken, maar ja doe het maar eens weg...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hmmm volgens Maria Kondo zijn memoralia het lastigst om uit te zoeken.

    Dat cassettebandje gewoon in een doos doen, met andere lastige memoralia en er later nog eens naar kijken. En misschien blijft dat cassettebandje dan wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik lees je blog vooral graag omdat het zo herkenbaar is. Dat cassettebandje zou ik inderdaad gewoon in een doos doen. Mijn man en ik hebben elk 1 doos spullen waar we geen afscheid van kunnen nemen. Zolang er nog ruimte is mag alles erbij. Is de doos vol, dan moet er dus iets uit (en dus weg). Niettemin blijven dit soort dingen moeilijk...

    BeantwoordenVerwijderen